آزادی حاج طالع باقرزاده ، روحانی مبارز و رهبر "سازمان وحدت مسلمانان" جمهوری آذربایجان از زندان مخوف قوبوستان پس از اتمام دوره محکومیت ظالمانه ای که «بیدادگاه جرایم سنگین باکو» برای این روحانی مبارز درنظر گرفته بود، نیروی معنوی جدیدی به دینداران جمهوری آذربایجان بخشیده و روح امید تازه ای به جوانان شیعه این کشور تزریق کرده است. برغم ممانعتهای دولتی ، همه روزه دینداران جمهوری آذربایجان از گوشه و کنار این کشور به دیدار این روحانی مبارز می شتابند. ممانعتهای پلیس و مقامات وزارت امنیت جمهوری آذربایجان (ام.ت.ان.) نتوانسته است مردم دیندار را از تجدید دیدار با روحانی مبارز محبوب خود بازدارد. نیروهای پلیس منطقه "نظامی" در باکو، روز شنبه (دهم مرداد) از برگزاری نشست صمیمی و دوستانه دینداران جمهوری آذربایجان با حجت الاسلام طالع باقرزاده در تالار "گل مدینه " در باکو ممانعت کرده و تعدادی از جوانان پافشاری کننده بر برگزاری این مراسم جشن اسلامی را بازداشت کرده اند.

حاج طالع در سال 2013 میلادی چند ماه پس از آزادی از دوره اول زندان خود (حبس بخاطر انتقاد از ممنوعیت حجاب در مدارس) ، مجددا به علت تداوم سخنرانی های روشنگرانه اش دستگیر و به زندان افتاد. همانطور که در آن زمان ، زندان نتوانست این روحانی جوان و انقلابی را مرعوب نماید و وی پس از آزادی از زندان به سرعت فعالیتهای تبلیغی خود را از سر گرفت ، این بار نیز حاج طالع پس از آزادی از زندان در همان روز اول رهایی از زندان، در نماز جمعه مسجد حضرت ابوالفضل (ع) در منطقه نارداران که از نمادهای ایستادگی و مقاومت در جمهوری آذربایجان می باشد، شرکت کرد و به همگان این پیام را داد که جریان شیعی در جمهوری آذربایجان سرکوب پذیر نیست و مقاومت شیعی در این کشور نیز تداوم خواهد یافت. حاج طالع در توصیفی از اوضاع حاکم بر جمهوری آذربایجان تاکید کرده است که از "زندان کوچک به زندان بزرگ منتقل شده است". واقعیت این است که طی سالهای اخیر ، دستگیری فعالان سیاسی منتقد سیاستهای حاکم بر جمهوری آذربایجان بطور فاحش و زننده ای افزایش یافته است و تمامی طیفهای سیاسی را دربرگرفته است و این دستگیری ها علاوه بر اسلامگرایان و شیعیان فعال ، شامل حال غربگراهای و لائیکهای منتقد حاکمیت الهام علی اف نیز شده است. در گذشته، روحانیون و دینداران شیعی از برخوردهای خشن و بی محابای دولت جمهوری آذربایجان در امان نبودند و روحانیون و فعالان سرشناسی نظیر دکتر محسن صمداف (رهبر حزب اسلام) ، حاج آبگل سلیمانف (رهبر هیات جعفری) ، حجت الاسلام حاج فرامیز عباس اف ، روحانی سرشناس منطقه جنوب جمهوری آذربایجان ، حاج طالع باقرزاد ه و دهها تن از جوانان شیعه بخاطر اعتراض به ممنوعیت حجاب دختران دانش آموز در مدارس متوسطه و نیز برنامه های ترویج کننده ابتذال در جمهوری آذربایجان به زندان انداخته شدند. اما، طی دو سال اخیر، دولت جمهوری آذربایجان دست خود را در دستگیری منتقدان لائیک و غربگرای خود نیز باز دیده است . حتی منتقدی همچون خانم لیلا یونس، رییس موسسه صلح و دموکراسی جمهوری آذربایجان که تصور می رفت از حمایت قاطع دولتهای اروپایی و آمریکا برخوردار است، نیز توسط دولت الهام علی اف دستگیر شده و این مساله اثبات کرده است که غرب در برهه کنونی، دست حاکمیت جمهوری آذربایجان را در سرکوب مخالفان و منتقدانش کاملا باز گذاشته است. اینکه هدف غرب از این بازی سیاسی چیست، خود نیاز به بررسی جداگانه ای دارد. اما، در فرصت ناشی از آزادی حاج طالع باقروف از زندان، مروری کوتاه بر خواسته های نیروهای شیعی جمهوری آذربایجان ضروری است. طیفی از مردم جمهوری آذربایجان که در این کشور با عنوان "دینداران" شناخته می شوند، در واقع بر این خواسته به حق خود پافشاری می کنند که بتوانند همانند یک مسلمان واقعی در محیطی اسلامی زندگی کنند و دستکم همانند مسلمانان سایر کشورها بتوانند علاوه بر رعایت شئونات اسلامی در داخل منازل خود، در جامعه و در مراکز عمومی و علمی نیز با ظاهر و شأن اسلامی رفتار نمایند .

از آن جمله، مردم دیندار جمهوری آذربایجان می خواهند دخترانشان بتوانند در مدارس و مراکز آموزش عالی ، پوشش اسلامی خود را حفظ کنند، مساجد عاری از کنترل وزارت امنیت ملی ( ام.ت.ان. که خلف ک.گ.ب. شوروی است) و ارگانهای تابعه آن یعنی اداره مسلمانان قفقاز و کمیته دولتی امور گروه های دینی فعالیت کنند و بجای اینکه روحانیون در مساجد ثناگوی خانواده علی اف ها باشند، بتوانند مبلغ واقعی دین مبین اسلام باشند. مردم می خواهند بجای سیاستهای ترویج کننده ابتذال در جمهوری آذربایجان نظیر مسابقات و جشنواره های پی درپی موسیقی های مبتذل نظیر یوروویژن (که تبلیغات مسابقات مقدماتی آن به مشغله دائمی ارگانهای فرهنگی و شبکه تلویزیون اجتماعی جمهوری آذربایجان تبدیل شده) و فستیوالهای گوناگون و رنگارنگ موسیقی که همه ساله و در طول سال با صرف مبالغ هنگفت از بودجه جمهوری آذربایجان برگزار می شود و دهها و صدها برنامه مشابه دیگر ، سیاستها و برنامه های تبلیغ کننده اعتقادات و ارزشهای ملی و معنوی واقعی مردم جمهوری آذربایجان در دستور کار دولت قرار گیرد. مردم می خواهند بحران سی ساله قره باغ و اشغال هفت شهرستان اطراف آن حل شود و جمهوری آذربایجان بجای اینکه زائده حوزه فرهنگی اروپا تلقی شود، به عنوان جزئی از پیکره جهان اسلام تلقی گردد. منابع نفت و گاز جمهوری آذربایجان بجای تامین کننده امنیت انرژی دولت اشغالگر صهیونیست و دشمن شماره یک اسلام و مسلمانان باشد، برای حلمشکلات اقتصادی مردم خود جمهوری آذربایجان هزینه شود و جمهوری آذربایجان از خفت و خواری تامین کننده بیش از نیمی از نیاز نفتی رژیم صهیونیستی رها شود.(اخیرا آویگدور لیبرمان وزریر خارجه سابق رژیم صهیونیستی اعلام کرد باکو 65 درصد از نیاز نفتی رژیم صهیونیستی را تامین می کند) . نهایتا اینکه مردم دیندار جمهوری آذربایجان و روحانیون شیعی می خواهند که این کشور، خودش باشد و نه آنچیزی که صهیونیستها

می خواهند. مردم جمهوری آذربایجان می خواهند تاریخش واقعی کشورشان را بدانند و بخوانند و نه آنچیزی را که کمونیستهای بی خدا برای این دیار به عنوان تاریخ نوشته اند و ملحدان نوین نیز آن را در دوره کنونی نیز نشخوار می کنند و به عنوان تدوین اسناد بالادستی و مفهومی و کتب تاریخی به مردم ارایه می دهند. مردم دیندار جمهوری آذربایجان می خواهند وقتی صبح از خواب بیدار شدند و دستگاه گیرنده تلویزیون منزلشان را روشن کردند، بجای فیلم ها و تصاویر حرکتهای زننده خواننده های منحط و مبتذل ، برنامه های حاوی مضامین انسانی و الهی و معنوی را شاهد باشند که جلادهنده معنویاتشان باشد و نه خراش دهنده روحشان. مردم دیندار جمهوری آذربایجان می خواهند همانطور که تمامی شیعیان در تمامی کشورهای دنیا حق دارند در ایام ماه محرم و عاشورای حسینی ، دستجات عزاداری و سوگواری برای سرور و سالار آزادگان به راه می اندازند، آنها هم از چنین حقی برخوردار باشند و حق تجمع در این کشور صرفا برای تماشای کنسرتهای خیابانی خوانندگانی که به مجسمه های زشت ابتذال و لاابالی گری تبدیل شده اند، نباشد. مردم دیندار و روحانیون شیعی جمهوری آذربایجان می خواهند جامعه ای سالم داشته باشند که سال به سال به تعداد نوزادان نامشروع ،خودکشی ،گرایش نوجوانان و کودکان به ارتکاب جرم ،قمارخانه ، کازینوها و تولید مشروبات الکلی آن افزوده نشود و به علت خلا معنوی، گروه های وهابی و تروریستی نتوانند جوانان را فریب داده به عضویت سازمانهای تروریستی نظیر داعش و جبهه النصره درآورند.

در واقع پس از مدتها رکود ناشی از فضای رعب و وحشت ایجاد شده با سرکوبگری شدید که با انتقال روحانیون زندانی از جمله دکتر محسن صمداف، حاج آبگل سلیمانوف، حاج طالع و حاج فرامیز عباس اف به زندانهای مخوف بخصوص زندان قوبوستان (که از نظر شرایط سخت زبانزد است) و نیز ایجاد شرایط مرگ (شهادت) در زندان برای روح الله آخوندزاده ، فعال اسلامگرای قومیت تالش جمهوری آذربایجان به اوج رسید و دولت جمهوری آذربایجان حتی به این نیز اکتفاء نکرد و این محبوسان را در زندانهای مخوف خود نیز به سلولهای انفرادی منتقل و در واقع "مانور سرکوب" نیز برگزار کرد ، اکنون با آزادی حاج طالع ، روزنه امیدی برای دینداران جمهوری آذربایجان گشوده شده است و در واقع دینداران ، آزادی حاج طالع را طلیعه ای برای فعالیتهای آزادیخواهانه و اسلامخواهی می دانند. بی تردید در این دوره، "سازمان وحدت مسلمانان" به رهبری حاج طالع باقرزاده که در ماه مبارک رمضان گذشته با پیام ارسالی حاج طالع باقرزاده از زندان، اعلام موجودیت کرد و در دوره کوتاهی که از شروع فعالیتش می گذرد، فعالیت پرباری در تشکل دهی و سازمان بخشی به جوانان فعال در عرصه تبلیغ دین در جمهوری آذربایجان داشته است، فعالتر از پیش ظاهر خواهد شد. گرچه، ممکن است با رغبت و اقبالی که دینداران جمهوری آذربایجان به بهره گیری از حضور حاج طالع باقرزاده در عرصه اجتماع از خود نشان می دهند، دولت جمهوری آذربایجان باردیگر با مشاهده این وضعیت تصمیم به بازداشت و انتقال این روحانی مبارز به زندان بگیرد. اما، تردیدی نیست که نه ابزارهای سرکوب نظیر عرض اندام دولت با بازداشت و زندانی کردن فعالان اسلامگرا و ظلم به خانواده های آنها و نه فعالیتهای منافقانه و طراحی شده کمیته دولتی امور گروه های دینی و اداراتی که بنام دین در جمهوری آذربایجان فعالیت می کنند ( اداراتی که روسایشان مدعی هستند خانواده علی اف تمامی شرایط را برای توسعه اسلام در جمهوری آذربایجان فراهم کرده است) ، نمی تواند جهت گیری درست و واقعی دینداران و گروه های مذهبی شیعی اصیل را در این کشور منحرف و فعالیت آنها را متوقف کند. مسیر حرکتی کلیت جامعه در جمهوری آذربایجان، آن راهی نیست که سردمداران ارگانهای دولتی و فرهنگی و رسانه ای این کشور به سمت همگرایی و ادغام با ابتذال فرهنگی غرب می پیمایند. برعکس، مسیر حرکتی کلیت جامعه در این کشور ، همان است که در مجالس معنوی مردم جمهوری آذربایجان در ماه رمضان گذشته مشاهده شد و همه ساله در ایام عزاداری ماه محرم نیز همانند یک علم و پرچم به اهتزاز درمی آید .