Dünya xalçaçılığının “Şeyx Səfi” möcüzəsi - FOTO
Posted on : Digər sahələr 10/16/2017 1:00:26 PM
Bu gün dünya xalça sənətindən söz düşəndə onun çoxəsrlik uğurlarını təsdiqləyəcək nümunələr arasında ilk növbədə məşhur “Şeyx Səfi” xalısının adı çəkilir, desək, yanılmarıq.
Onun bu
birinciliyi əldə etməsi təbii ki, səbəbsiz deyil. Bu səbəblər sırasında onun qədimiliyini
və orijinal kompozisiyaya malik olmasını, xalça yox, xalı adlandırılmasını şərtləndirən
ölçüsünün böyüklüyünü, ən nəhayət, bu sənət nümunəsinin toxunmasında nümayiş
etdirilən yüksək ustalığı vardır. Bu səbəblərin qaynaqlandığı məkanın bilavasitə
Azərbaycan olmasının qarşılığında, demək lazımdır ki, xalçaçılıq miniatür kimi
çox qədimlərdən xalqımıza dünya şöhrəti gətirən, onun tanınma nişanına
çevrilmiş sənət sahələri olmuşdur. Arxeoloji materialların və ədəbi - tarixi mənbələrin
hələ eramızdan əvvəl II minillikdə Azərbaycanda xalçaçılığın yüksək
inkişafından xəbər verməsi də onun müasir uğurlarının təsadüfi olmadığını təsdiqləyir.
Qənaətimizcə, xalça üzərində dünyaya gəlib onun üzərində iməkləməyə başlayan,
sonda da xalça arasında bir dünyadan digərinə köçən xalqın həyatında bu sənət
növünün bu cür geniş yayılması və dünya şöhrəti qazanması da bir qanunauyğunluqdur.
Hər gün Allahına ruhən pənah aparan azərbaycanlı müsəlmanın namazlıq xalçası üzərində
ibadət etməsi də yəqin ki, bu sənətə olan ehtiramın göstəricisidir.
Etiraf etmək
lazımdır ki, Azərbaycan xalçaçılığının çoxəsrlik təşəkkül tarixini yüzlərlə
unikal sənət nümunələri bəzəsə də, onların arasında “Şeyx Səfi” xalısı xüsusi
yer tutur. Şaşırdıcı naxış örtüyü və böyük ölçüsü ilə insan ağlını ovsunlayan
bu xalı yüksək sənətkarlığı danılmaz olan xalqımızın dünya incəsənəti xəzinəsinə
verdiyi çox layiqli töhfələrdən sayılır. Doğrudan da 1539-cu ildə ərsəyə gətirilən,
ümumi sahəsi 52,12 kvadratmetr olan və mütəxəssislər tərəfindən sənət möcüzəsi
kimi dəyərləndirən bu toxuculuq nümunəsi istənilən millətə başucalığı gətirə
biləcək bir əsərdir. Amma təbrizli ustaların əllərinin sehri, ürəklərinin hərarəti
ilə toxunan bu sənət incisinin sonda bizim yox, özgə bir məmləkətin sərvəti
olması hər birimizi təəssüfləndirir. Bunun da çox maraqlı tarixçəsi vardır...
Öncə deyək ki,
Azərbaycanda “Şeyx Səfi” adı ilə tanınan bu ecazkar sənətkarlıq nümunəsi
Londondakı Viktoriya və Albert muzeyində “Ərdəbil xalçası” kimi nümayiş
etdirilir. “Şeyx Səfi” adını bu xalıya Azərbaycan xalça elminin banisi Lətif Kərimov
vermişdir. O, bunu I Təhmasibin sifarişi ilə Təbrizdə 1539-cu ildə toxunan
xalının Səfəfiyyə təriqətinin başçısı Şeyx Səfiəddin İshaqın Ərdəbildəki məscid-türbəsinə
vəqf (dini və xeyriyyə məqsədilə dövlətin, yaxud ayrı-ayrı şəxslərin könüllü
bağışladığı daşınan və daşınmaz əmlak) edilməsi ilə əlaqələndirmişdir.
Ümumi sahəsi
56,12 kvadratmetr olan (10,51 m x 5,34 m) xalının bədii əsasını “Ləçək-türünc”
kompozisiyası təşkil edir. Xalının mərkəzindəki onaltı guşəli göl-türünc günəşi,
qübbələr isə ondan ayrılan şüaları andırır. Ara sahənin künclərində yerləşdirilmiş
üçbucaq şəkilli türünclərin istiqaməti mərkəzi sahəyə yönəldiyindən bütünlükdə
kompozisiyanı çox yaxşı tamamlayır. Mərkəzlə bu künclər arasındakı əlaqəni isə
sürməyi rəngli yerliyə ritmik şəkildə səpələnmiş müxtəlif rəngli (ağ, qırmızı və
şəkəri) gözoxşayan nəbati naxışlar “seli” yaradır. Bu ecazkar görüntünü xalının
enli haşiyəsindəki bulud rəsmləri ilə bəzədilmiş kətəbə silsiləsi, ensiz haşiyə
və mədaxili təşkil edən bulud və “xətai” (formaca uzun olub, enli yarpağa bənzəyən,
kənarları büzməli diliklər ilə əhatələnən naxış elementi) elementləri əhatələyir.
Bütünlükdə, kodlaşdırılmış kimi görünən naxış örtüyünün əsl mənasını çox vaxt
açmaqda acizlik çəkənlərin xalçalarımızı “gələcəyə göndərilmiş məktub” kimi dəyərləndirilməsinin
qarşılığında, “Şeyx Səfi”nin də məna-məzmunun “alt qata” – sirliliyə bələnməsi
də ehtimal olunandır.
Uzun müddət
Şeyx Səfi kompleksini bəzəyən xalı mədəni irsə biganəlik üzündən 1893-cü ildə
Londonda auksiona çıxarılmış və burada ingilislərin ianəsi hesabına Viktoriya və
Albert muzeyi (o vaxt auksionda 25 min funt sterlinqə satılan xalçanı almağa
muzeyin vəsaiti olmayıb) üçün alınmışdır. Bu biganəliyin kökündə isə Ərdəbildə
baş vermiş zəlzələdən zərər çəkmiş Şeyx Səfi kompleksinin təmirinə yerli
imkanlı adamların vəsait ayırmaması durur. Şəhərin rəmzinə çevrilmiş
dini-memarlıq tikilisinə ərdəbillilərin biganəliliyini görən kompleksin xidmətçiləri,
bərpa işləri aparmaq üçün buradakı bəzi əşyaları auksiona çıxarmağa məcbur
olmuşlar. Məscid-türbənin döşəməsinə salınmış bir cüt xalı da satılan əşyaların
arasında olub. Onları zamanında İngiltərənin xalça satışı ilə məşğul olan
“Ziqler” şirkəti alıb və son nəticədə onlardan biri Londondakı auksiona
çıxarılıb və muzey üçün alınıb. Uzun müddətdir ki, məşhur xalı burada şüşə
örtük altında qorunur. Xalının rənglərinin solmaması üçün şüşənin altındakı
işığı yalnız hər saatda 10 dəqiqə yandırırlar...
Ümumiyyətlə, bu
xalılar barəsində müxtəlif fikirlər mövcuddur. Bunlardan biri xalçaların zədələndiyinə
görə onlardan birinin hər iki kənarının kəsilərək digərinə tikilməsidir. Başqa
sözlə desək, zəlzələdən sonra zədələnmiş xalıların bərpası həyata keçirilmiş və
son nəticədə bir “tam” və bir “yarımçıq” əsər alınmışdır. Elə onlardan biri, yəni
“tam” xalı London auksionuna çıxarılaraq satılmışdır. Eyni ölçülü digər zədəli
xalı isə bir amerikalı kolleksionerə satılmışdır. Deyilənə görə 1530-cu ildə
toxunan və hazırda Los-Anceles (ABŞ) muzeyində nümayiş etdirilən də elə həmin
xalıdır. Amma həmin xalının fotosu onun zədəli olmadığını açıq-aydın göstərir.
Ola bilsin ki, sonradan onun da üzərində bərpa işi aparılıb. Bu yerdə deyək ki,
bir qayda olaraq “Şeyx Səfi” xalısı ilə bağlı yazılarda yalnız Londondakı əsərin
adı çəkildiyindən, digər xalı demək olar ki, unudulub. Çox vaxt belə təsəvvür
yaranır ki, Şeyx Səfi məscid-türbəsində iki yox, bir xalı olub. Amma adi məntiq
belə bunun əksini təsdiqləyir. Belə ki, yalnız iki xalı yan-yana salınanda məscid-məqbərənin
döşəməsi tam örtülərmiş. Deməli, bu cür məşhur və çox nüfuzlu dini tikilinin
döşəməsini “qurama” örtük yox, bir-birini tamamlayan iki xalı bəzəyə bilərmiş.
Odur ki, buranı iki xalının bəzəməsi daha inandırıcıdır...
Müstəqillik illərində
üzə çıxarılan və hazırda Tehrandakı Xalça muzeyini bəzəyən eyni çeşnili xalı isə
yuxarıda adları çəkilən iki nümunədən daha əvvəl - 1505-ci ildə ərsəyə gətirilmişdir.
Eyni naxış örtüyünə malik olan bu xalıların bilavasitə Səfəvilərin hakimiyyəti
dövründə, yəni, 1505-ci ildən başlayaraq mövcudluğu göstərir ki, klassik “Ləçək-türünc”
kompozisiyalı bu toxuculuq nümunəsi zamanında ölkədə geniş yayılıbmış. Ecazkar
çeşniyə malik olan belə xalıların ikisinin sonda o dövr üçün çox əhəmiyyətli
sayılan Şeyx Səfi məscid-məqbərəsinə yol tapması da heç şübhəsiz bu
kompozisiyanın əhali arasında geniş rəğbət qazanmasının göstəricisidir. Yeri gəlmişkən
deyək ki, bu çeşniyə maraq göstərənlərin çoxluğunu nəzərə alan xalça
istehsalçıları elə XVI əsrdə yaşayış evlərində istifadə etmək üçün onun kiçik
variantlarını da hazırlamışdılar. Ötən əsrin səksəninci illərinin sonlarında
Hindistandan Bakıya gətirilmiş bir dekorativ-tətbiqi sənət sərgisinin
ekspozisiyasına həmin kiçik ölçülü xalçalardan biri daxil edilmişdi...
Ziyadxan
Əliyev
Əməkdar
İncəsənət Xadimi,
sənətşünaslıq
üzrə fəlsəfə doktoru
AzerTac