Ruhaninin cəmiyyətə xidmət yanqısı olmalıdır. Onun fəaliyyətləri şəxsi faydadan savayı cəmiyyətin ehtiyaclarının aradan qaldırılmasına yönəlməlidir. Təsəvvür edin ki, dinşünas, təqvalı ruhani enerji və vaxtının əsas hissəsini təbliğata sərf edir, amma heç bir səmərəsi olmur!! Bu ona bənzəyir ki, dükançı dükana yalnız öz ehtiyacı həddə mal gətirsin və ya taksi sürücüsü yalnız öz ailəsini gəzdirsin.

 

Qeyd etdik ki, enerji və vaxtının əsas hissəsini dinin öyrənilməsi və təbliğinə sərf edən insana ruhani demək doğrudur. Amma işin səmərəsi başqa mövzudur. Enerji və vaxtının əsas hissəsini dinə sərf edən insan dinə məşğul olduğunu düşünsə də, bu iş din üçün faydasız da qala bilər. Ruhani alim və təqvalı olmasa onun fəaliyyəti dinin zərərinə tamamlanacaq...

 

Demək, tələbənin fəaliyyət məqsədləri 3 şərt – fəqihlik, təqva və cəmiyyətin ehtiyaclarının ödənməsi şərtləri çərçivəsində təmin ola bilər. Təlim-tərbiyə təyinatlı ruhani institutu alim, təqvalı və mücahid insanların sorağında olmalıdır.

 

Ayətullah Xamenei