Allahın misilsiz mərhəməti ilə cəhənnəm odundan çıxarılıb cənnətə göndərilən şəxslər dedikdə hamı nəzərdə tutulmur. Hədislərdə günah etmiş mömin insanlar və digərlərinin haqqına girməmiş inanclılardan söhbət gedir. Onlar günah etsələr belə o zaman peşman olar və o günahda israr etməzdilər.

Əbu Səid Xudri İslam Peyğəmbərinin belə buyurduğunu nəql edir:

“Günah etmiş möminlər cəhənnəmə aparıldığı zaman onlar cəhənnəmdən çıxarılanadək od onlara qarşı soyuyar. Bu zaman Allah-Taala mələklərinə buyurar: Bunları Mənim fəzl və rəhmətimlə Behiştə aparın. Mənim mərhəmət və lütf dəryam sahilsiz, fəzl və ehsanım sonsuzdur.”

Məsum imamlardan belə bir rəvayət nəql olunmuşdur:

“Qiyamət günü Allah-Taala iman əhlini bir nöqtəyə toplayıb buyurar: Mən sizin boynunuzda olan haqqımdan keçdim, siz də bir-birinizə olan haqqınızdan keçin ki, cənnətə daxil ola biləsiniz.”

Başqa bir rəvayət də buyurulur: “Qiyamət günü gətirilən iman əhlinə belə buyurular: Ey mənim bəndəm, nemətlərimə günahla cavab verdin, nemətlər artdıqca günahlarını artırdın. Bəndə xəcalətdən başını aşağı salar. Rəhmət dərgahından ona xitab olunar: Ey mənim bəndəm, başını qaldır. Səni günah etdiyin vaxt bağışlamış, günahlarına əfv qələmi çəkmişdim.”

Digər bir rəvayətdə oxuyuruq: “Bəndəni yaxın gətirərkən günahların çoxluğu səbəbindən başını aşağı salıb, xəcalətdən ağlayar. İzzət və rəhmət dərgahından xitab olunar ki: O gün ki, günah edib gülərdin, səni utandırmadım. Bu gün ki, günah etməyə-etməyə xəcalət çəkib ağlayırsan, sənə necə əzab verim?! Günahlarını bağışladım, Cənnətə girməyin üçün icazə verdim!”

İslam Peyğəmbəri (s) buyurur: “Allahın rəhməti yüz qismdir. Onlardan yalnız birini dünyada göstərib, bəndələri arasında paylayar. Rəhmətinin 99 qismini isə öz ehsan xəzinəsində saxlayaraq axirətdə üstünə bir qisim də əlavə edib bəndələrinə şamil edər.”

Şeyx Səduqdan rəvayət olunmuşdur ki, Məsum İmamlar buyurur: “Qiyamət qurulan zaman Allahın geniş rəhməti elə cilvələnər və günahkarlar dəstə-dəstə bağışlanar ki, hətta qovulmuş şeytan da bağışlanmaq tamahına düşər.”

“Biharul-ənvar”da (7-286) bir rəvayətdə buyurulur:

“Mömin bəndə qəbrə qoyulduqdan sonra qəbrin üstü torpaqlanar, dost-tanışlar onu tənha qoyub gedərlər. Allah-Taala lütf və rəhməti ilə xitab edər: Ey Mənim bəndəm, bu qaranlıqda tək qaldın. Razılıqlarını qazanmaq üçün Mənə qarşı günah etdiyin kəslər səni tək qoyub getdilər. Bu gün öz rəhmətimlə sənə elə bir nəvaziş göstərərəm ki, xəlq olunmuşlar təəccüb edərlər. Sonra mələklərə xitab olunar: Ey Mənim mələklərim! Bəndəm qərib, kimsəsiz, çarəsiz qalmışdır. İndi qəbirdə Mənim qonağımdır. Gedin ona kömək edin, onun üçün Behiştə qapı açın, ətirli bitkilər və təamlar hazırlayın. Sonra onu Mənim ixtiyarımda qoyun. Ona Qiyamət gününə qədər munis olacağam.” / İslaminSesi