Şəhid Hacı Qasim Süleymaninin vəsiyyətnaməsi (I və II hissə)

Posted on : Digər sahələr 02/15/2020

1-ci hissə

Bismilləhir-Rahmənir-Rahim.

Usulid-dinə şəhadət verirəm:

Şəhadət verirəm ki, Allahdan başqa ibadətə layiq olan məbud yoxdur. Şəhadət verirəm ki, Həzrət Muhəmməd (s) - Onun rəsuludur. Şəhadət verirəm ki, Əli (ə) – Allahın vəlisidir o Həzrətin (ə) məsum övladları Allahın hüccətidir.

Şəhadət verirəm ki, Qiyamət, Quran, Cənnət və Cəhənnəm həqiqətdir. Sual-cavab, məad, ədl, imamət və nübuvvət həqiqət və haqqdır.

İlahi, Sənə nemətlərinə görə şükür edirəm.

İlahi, Sənə şükür edirəm ki, məni sülbdən sülbə, qərnlərdən qərnlərə, bir sülbdən digər bir sülbə intiqal verərək (ötürərək), elə bir zamanda aşkara çıxmağa (yaranmağa) icazə verib, mənə vücud bəxş etdin ki, Sənin ən uca övliyalarından olan və məsumiyyət məqamına yaxın olan bir şəxsi, yəni, saleh bəndə olan İmam Xomeynini görə bilim və onun əsgəri ola bilim.

Həzrət Muhəmməd Mustafanın səhabəsi olmaq tofiqinə çatmadımsa, Əli ibn Əbu Talib və məsum övladlarına zülm olunan zaman, onların yanında olmaq nemətinə yetişmədimsə, məni elə bir yolda qərar verdin ki, onlar bu yolda öz canlarını (hansı ki, cahanın və xilqətin canı idi) qurban etdilər.

İlahi, Sənə şükür olsun ki, saleh bəndə olan əziz Xomeynidən sonra, məni digər bir saleh bəndənin yolunda qərar verdin. Onun məzlumluğu salehliyindən daha böyük olan, İslamın, şiəliyin, İranın və bütün siyasi İslam dünyasının müdrük bir insanı, əziz Xameneinin (canım onun canına fəda olsun) yolunda qərar verdin.

Sənə şükürlər olsun ki, məni ən gözəl bəndələrinə yaxın olmağı nəsib etdin. Mənə onların behiştə layiq üzlərindən öpüb, İlahi ətirlərini duymağı nəsib etdin. Yəni bu yolun mücahidlərini və şəhidlərini görməyi qismət etdin.

İlahi! Ey Qadir və Əziz! Ey Rəhman Və Rəzzaq! (daim ruzi verən) İlahi! Alnımı şükür və xəcalət əlaməti olaraq asitanına və dərgahına sürtürəm ki, məni Fatiməyi-Əthərin və övladlarının yolunda şiə (həqiqi İslam ətirli) qərar verdin. Bu, ən uca və ən dəyərli nemətlərindəndir. Elə bir nemətdir ki, onda nur, mənəviyyat və daxilində ən ali qərarlılıq olan qərarsızlıq var. Elə bir qəm ki, daxilində aramlıq və mənəviyyat var.

İlahi, şükür olsun Sənə ki, mənə kasıb, amma dindar, Əhli-Beyti (ə) sevən və həmişə pak yolda olan ata-ana verdin. Aciz halda Sənə yalvarıram, onları behiştdə övliyalarına yaxın edəsən. Mənə axirət aləmində onları görməyi nəsib edəsən…

2-ci hissə

...İlahi, əfvinə ümüdüm var!

Ey, Əziz və tayı-bərabəri olmayan hikmətli Xaliq! Əlim boşdur. Səfər üçün götürdüyüm çanta boşdur. Mən azuqəsiz və tədarüksüz, Sənin əfv ziyafətinə və kərəminə ümüdlü halda gəlirəm.

Mən azuqə götürməmişəm. Çünki fəqir, Kərəm Sahibinin hüzuruna gedəndə azuqəyə ehtiyacı olmur. Bütün canım Sənin fəzl və kərəminə ümüdlə doludur.

Özümlə iki bağlı göz gətirmişəm və onda olan sərvət – bütün napaklıqların yanında dəyərli bir qənimət hesab olunan, Fatimənin (s.ə) Hüseyni (ə) üçün axıdılan göz yaşıdır...

O gövhər, Əhli-Beytə (ə) axıdılan göz yaşıdır. Bu göz yaşı – məzlumların və yetimlərin müdafiəsidir. Zalımın savaşında məzlumun mühasirədən azad olmasıdır…

İlahi! Əllərimdə heç nə yoxdur. Əllərim nə bir şey təqdim edə bilər, nə özünü müdafiə etmək qüdrəti var onlarda. Amma, əlimdə bircə ümüd etdiyim şey var – o da daim Sənə tərəf istiqamətlənmələridir. Onları Sənə tərəf qaldırdığımda, onları Sənə xatir yerə və dizə qoyduğumda, silahı Sənin dinini qorumaq üçün əlimə aldıqda – bunlar mənim sərvətim olub. Ümüd edirəm qəbul etmiş olarsan…

İlahi! Ayaqlarım süstdür (möhkəm deyil), onların taqəti yoxdur, cəhənnəmdən keçən körpüdən keçməyə cürəti yoxdur. Adi körpüdə ayaqlarım əsir. Vay olsun mənə! Sənin körpün tükdən nazik və qılıncdan itidir. Bir şey mənə ümüd verir ki, bəlkə ona görə əsməyim və nicat tapa bilim. Mən bu ayaqlarımla Sənin evinə gəlmişəm və təvaf etmişəm. Bu ayaqlarımla övliyalarının hərəmlərinə getmişəm. Hüseyninin (ə) və Abbasının (ə) Beynül-hərəmində ayaqlarımı yalın halda qaçırtmışam. Bu ayaqlarımı uzun və əyri səngərlərdə yığaraq, dinini qorumaq üçün qaçmışam, sıçramışam, sürünmüşəm, gülmüşəm-güldürmüşəm, ağlamışam-ağlatmışam. Yıxılıb qalxmışam. Ümüd edirəm ki, bu sıçramaqlarıma və sürünməkliyimə görə, bir də o hərəmlərə görə onları (ayaqlarımı) bağışlayasan…

İlahi başım, ağlım, dodağım, burnum, qulağım, qəlbim – bir sözlə bütün bədən üzvlərim bu ümüdlə keçinirlər…

Ey rəhimlilərin ən Rəhimlisi! Məni qəbul et! Pak qəbul et! Elə qəbul et ki, görüşünə layiq olum. Görüşündən başqa heç nə istəmirəm. Behiştim də Sənin yanında olmaqdır mənə, ya Allah!

(Bu, Şəhid Hacı Qasimin vəsiyyətnaməsinin hələlik tərcümə olunan hissələri idi)