از احادیث استفاده می شود که رمضان از نام های خداست و فرموده اند: نگویید رمضان آمد، رمضان رفت؛ بگویید: ماه رمضان آمد، ماه رمضان رفت. اما لغت رمضان: آنچه از کتب لغت استفاده می شود این است که: راء و میم و ضاد، اصل واحد است اصل واحد به لغتی گویند که به هر شکلی درآید و به هر بابی وارد شود، در تمام مشتقاتش روح اصلی معنا را حفظ می کند راء و میم و ضاد، اصل واحد است و هر لغتی که از این حروف تشکیل یافته باشد در آن، یک معنا وجود دارد که آن معنای حرارت و سوختن می باشد. زمینی را که آفتاب داغ کرده باشد ارض رمضاء گویند. طبق روایت، به این ماه شریف رمضان گفته اند، چون این ماه گناهان را می سوزاند در این ماه حرارتی موجود است که باعث از بین رفتن گناهان می باشد.

در مورد رسول خدا قرآن کریم می فرماید: "وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ-إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ " پیامبر(ص) از روی هوای نفس سخن  نمی گوید سخن او جز وحی خدا نیست گفتار رسول خدا از روی خواهش های نفس و خوش آمدن و یا بد آمدن نفسانی نیست؛ بلکه همه اش وحی خداست یعنی متصل به غیب است، این پیامبر عظیم الشان و بزرگوار می فرماید: قَدْ أقبل إليكم شَهرُ الله  بالبركةِ والرحمة والمغفرة ؛«ماه خدا به سوی شما روی آورده است با رحمت و بخشش و برکت»، همچنین می فرماید: دعیتم فیه الی ضیافه الله «ای مردم در این ماه به مهمانی خدا دعوت شده اید».

 واقعاً مهمانی است واقعا سفره پذیرایی است جمله دیگری می فرماید که جا دارد انسان پر در بیاورد، هر مهمانی عزیز نیست گاهی شما چند نفر را دعوت می کنید در میان آنها یک نفر هم برای شما عزیز نیست؛ روی جهاتی او را هم دعوت کرده اید آیا در مهمانی خدا هم چنین چیزی وجود دارد؟ نه چنین نیست، می فرماید: وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ کَرَامَةِ اللَّهِ «شما در این مهمانی از  اهل کرامت خدا قرار گرفته اید» همه شما در این ماه، عزیزان خدا هستید همه شما را خدا دوست داشته و روی همه شما حساب دارد.

در مهمانی خدا و این سفره الهی همه چیز هست، همه طعامها موجود است، اما بعضی از ماه ها کارهایی کرده ایم که نسبت به بعضی از این خوردنیها، استعداد و گیرندگی را از دست داده ایم؛ بعضی کمتر و بعضی بیشتر و بعضی هم کاملا محروم شده اند.

رسول خدا فرمود: رُبَّ صَائِمٍ حَظُّهُ مِنْ صِيَامِهِ الْجُوعُ وَالْعَطَشُ ، وَرُبَّ قَائِمٍ حَظُّهُ مِنْ قِيَامِهِ السَّهَرُ بسا روزه داری که بهره او از روزه اش فقط گرسنگی و تشنگی است؛ و بسا شب زنده داری که بهره او از عبادتش فقط بی خوابی است. بعضی ها فکر می کنند که در دستگاه خدا هم می شود زرنگی کرد، خیال می کند یک نمازی بخوانیم، روزه ای بگیریم، دیگر هر کاری کردیم مهم نیست! سیئات با حسنات نمی سازد. باید مواظب اعمال و رفتارمان باشیم البته در این سفره کریمانه خدا هیچکس محروم نیست؛ بالاخره به هر کس چیزی میدهند. سحرها را ضایع نکنیم؛ ولو دو رکعت نماز بخوانیم؛ یا این که ده مرتبه: یا ارحم الراحمین بگوییم. اگر هیچ کاری نکردی اقلا رو به قبله بنشین و بگو: "سبحان الله والحمدلله و لا إله إلا الله و الله أكبر" اگر چند تا سحر با جانت این جمله را بگویی، عالمت عوض می شود.