امروزه وهّابیت به عنوان یک فرقه ضاله دست به تخریب اسلام ناب محمدی (ص) زده است. که سراسر دنیا با توجه به اعمال و رفتار این گروه افراطی دین اسلام را به عنوان دینی خشک و خشن که هیچ گونه انعطاف و مهربانی در آن وجود ندارد، تلقی می کنند. از این جهت بر تمامی مسلمانان جهان است تا با جدا نمودن صفوف خود از این گروه ضاله ، ماهیت آن را در جهان افشاء نمایند تا بر همگان واضح و روشن شود که وهّابیت  وصله ناهمگونی است که هرگز به جهان اسلام نخواهد چسبید.

تبلیغ وهّابیت  در سال 698 هـ . ق توسط  ابن‌تيميّه  در منطقه شام آغاز گردید. به تدریج آثار انحراف در وی ظاهر شد ، خصوصاً وی  به هنگام تفسیر آیه شریفه 5 از سوره طه که در آن پروردگار متعال می فرماید:«الرحمن علی العرش استوی» برای خداوند تبارک و تعالی جایگاهی در فراز آسمانها که بر تخت سلطنت تکیه زده است تعیین کرد. در صورتی که این تفسیر مخالف آیات قرآن مثل:«لیس کمثله شی ء» و «و لم یکن لهو کفواً احد» می باشد که خداوند را از هرگونه تشبیه به صفات مخلوقات باز داشته است.

انتشار افکار باطل « ابن‌تيميّه » در دمشق و اطراف آن غوغایی به پا کرد، گروهی از فقها علیه او قیام کرده و از جلال الدین حنفی قاضی وقت محاکمه وی را خواستار شدند، ولی وی از حضور در دادگاه امتناع ورزید.

در این باره ابن کثیر می نویسد: در 22 رجب 702 هـ . ق به خاطر فتاوای دور از مذاهب اسلامی ابن تیمیه به دارالسعاده احضار شد ، و قضات هر چهار مذهب (حنفی، مالکی،شافعی و حنبلی) او را مذمت و به زندان محکوم کردند.

برخی از شخصیتهای بزرگ اهل سنت و معاصرِ « ابن‌تيميّه » مثل «ذهبی» ، «سبکی»، «ابن حجر مکی» مطالب وی را به نقد کشیده و برخی کتابهای مستقل در بطلان آرای او تألیف کردند.

«ابن حجر مکی» از دانشمندان بزرگ اهل سنت و مورد قبول وهّابیت  در کتاب «الفتاوی الحدیثه» درباره « ابن‌تيميّه » می نویسد:« خدا او را خوار و گمراه و کور و کر کرده است و پیشوایان اهل سنت و معاصرین وی از شافعیها و مالکیها و حنفیها ، بر فساد افکار و اقوال او تصریح دارند،اعتراض وي حتي عمر بن خطاب و علي بن ابي‌طالب (عليه السلام) را نيز در بر گرفته است . . . سخنان« ابن‌تيميّه » فاقد ارزش است.خداوند با او به عدالت خود رفتار نمايد و ما را از شرّ عقيده و راه و رسم وي حفظ نماید.»

جریان وهّابیت  از نیمه قرن دوازدهم با نام محمد بن عبدالوهاب ظهور کرد ، محمدبن عبدالوهاب به عنوان مدعی نجات دهنده اسلام از کفر و شرک و با شعار بدعت زدایی و جهاد با کافران به میدان آمد و اسلام حقیقی را انحصاراً در تفکر خود می دانست و سایر گروهها و مذاهب اسلامی را که با او همفکری نداشت به عنوان کافر ، مشرک و بدعت گذار معرفی می کرد و کشتن آنها را جایز و غارت اموالشان را حلال می دانست.

شیخ محمدبن عبدالوهاب به جایی رسید که دوره های مختلف تاریخ اسلام را از قرن چهارم به بعد تا زمان خود، کافر می شمرد. تندی در سخنان شیخ به اوج رسیده بود او تصریح می کرد ، پیروانش تنها مسلمانان جهان هستند. در مرحله بعد پیروان مذاهب چهارگانه اهل سنت را نیز تکفیر کرد ، کسانی را که از او جدا می شدند ، مرتد اعلام می نمود و جزای چنین مرتدی هم کشته شدن بود. سپس به پیروانش دستور می داد این حد را اجرا کنند.

نخستین کسی که به شدت با او به مخالفت برخاست، پدرش عبدالوهاب و سپس برادرش شیخ سلیمان بن عبدالوهاب بودند.

شیخ سلیمان نخستین کسی بود که در رد عقاید برادرش کتابی تحت عنوان «الصواعق الالهیه فی الرد علی الوهابیه» را تألیف نمود. او در قسمتی از این کتاب می نویسد:

« اموری که وهابیان آن را موجب شرک و کفر می دانند و آن را بهانه‌ی مباح شدن مال و جان مسلمانان می‌پندارند، در زمان ائمه‌ی اسلام به وجود آمده بود. ولی از هیچ یک از ائمه‌ی اسلام شنیده و روایت نشده است که مرتکبین این اعمال را کافر یا مرتد دانسته و دستور جهاد با آنان را داده باشند و  یا آن که بلاد مسلمانان را همان‌گونه که شما می‌گویید، بلاد شرک و دارالکفر نامیده باشند. »

وهابیون ، نظر ابن‌تيميّه و عبدالوهاب را نه تنها بر نظر صحابه، بلکه بعضاً بر نظر رسول خدا (ص) نیز مقدم می دارند چنانچه که اعلام کرده اند : اگر رسول خدا به دنیا بازگشته و اعلام نمایند که توسل به انبیاء و اولیاء بلا اشکال است ، ما از ایشان نخواهیم پذیرفت.

اندیشه وهابی – بدون این که بداند – گرفتار مشکل غلو درباره شیخ محمدبن عبدالوهاب شده است . دکتر عصام العماد یکی از وهابیون شیعه شده در همین رابطه می گوید:«ما سیره و زندگی شیخ محمدبن عبدالوهاب را در حالی می خواندیم که گویی سیره حضرت محمدبن عبدا... (صلی الـ... علیه و آله) را مطالعه می کنیم ما کفر و شرک دشمنان شیخ محمد عبدالوهاب را شدیدتر از شرک و کفر دشمنان حضرت محمدبن عبدالله (ص) می دانستیم. من به یاد دارم زمانی در دانشگاههای عربستان نقد امام علی (ع) و حتی عمربن خطاب به راحتی صورت می گرفت ولی هیچ کس حق نقد شیخ محمد عبدالوهاب را نداشت.»

این همه غلو در مورد شیخ محمد عبدالوهاب در صورتیست که او اطلاع کاملی از علوم اسلامی چون: منطق، اصول، لغت و ... نداشته است و قبل از اینکه تحصیلات خود را به طور کامل تکمیل کند، عهده دار امر تبلیغ دین شد. آری امروز وهابیت به بزرگترین مشکل دنیای اسلام تبدیل شده است.

«شیخ محمد سعید رمضان لوطی» که از فقهای بزرگ می باشد گفته بود:«حدود 300 متفکر اسلامی از سراسر جهان اجتماعی تشکیل دادیم تا مشکلات جهان اسلام را بیابیم و حل کنیم. پس از بحث به این نتیجه رسیدیم که بزرگترین مشکل که دنیای اسلام با آن دست و پنجه نرم می کند حرکت وهابیت است.» در دنیای اسلام کسی اعم از مرده و زنده وجود ندارد مگر اینکه وهابیت کتابی در لعن آن نوشته است ، چه شیعه باشد چه سنی. به عنوان مثال یک وهابی کتابی به نام «الکلب العالی یوسف القرضاوی» نوشته است.

این در حالی است که ما در میان کتب وهابیون کتابی در رد مارکیست ، بودائیسم، بهائیت و تفکرات اسرائیلی و آمریکائی نمی بینیم، تمام نوشته های آنان فقط و فقط علیه مسلمانان است.

وهابیت و اهل سنت

وهابی ها با اینکه در واقع سنی نیستند اما به چند جهت خود را به اهل سنت چسبانده اند:

1.    برای آنکه به راحتی بتوانند میان اهل سنت عقاید گمراه کننده خود را نشر کنند.

2.    برای آنکه پشت سر اهل سنت مخفی شده و با فرقه های دیگر اسلامی بنام اهل سنت بجنگند.

3.    برای آنکه از ظرفیت اهل سنت برای پیشبرد افکار و اهداف خود سوء استفاده کنند.

وهابیت کتابهای زیادی علیه علماء سرشناس سنی فقط بدلیل مخالفت با کج فهمی های آنها نوشته اند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کتاب «جلاء العینین فی محاکمه الاحمدین» نوشته شیخ وهابی «نعمان آلوسی» ؛ در این کتاب «ابن حجر هیثمی» یکی از بزرگان اهل سنت به شرک متهم شده است.

کتاب «هل المسلم ملزم باتباع مذهب معین» این کتاب برای اثبات بدعت گذار و گمراه بودن پیروان مذاهب چهارگانه اهل سنت توسط شیخ وهابی «محمد سلطان معصومی» نگاشته شده است.

کتاب «أضواء اسلامیه علی عقیده سید قطب و فکره» هدف این کتاب اثبات این باور است که سید قطب براساس عقیده مشرکان از دنیا رفته است . نوشته شیخ وهابی «ربیع مدخلی» «تحذیر المسلمین من خطر الاخوان المسلمین» نوشته مجموعه ای از شیوخ وهابیت، در این کتاب ادعا کرده اند، بزرگترین جنبش اهل سنت در جهان دشمن توحید شیخ محمد عبدالوهاب است و صدها کتاب دیگر که بر علیه اهل سنت نوشته شده است.

محمدبن عبدالوهاب عباراتی دارد که به خوبی فهمیده می شود وی معتقد به کفر تمام مردم قبل از خود و دعوتش بوده است. او به کسانی که تازه وارد آئین وهابیت می شدند دستور می داد که بعد از ادای شهادتین، شهادت سوم را نیز بر زبان جاری سازد و آن اینکه این شخص اقرار نماید که قبلاً کافر بوده و پدر و مادرش نیز در حال کفر درگذشته اند و اگر این پیروان تازه وارد این شهادت سوم را نمی گفتند آنان را به قتل می رساند.

به همین علت است که تمام جنگ های وهابی ها با مسلمین ، از طرف آنان اسم و عنوان «غزه» به خود گرفته است و با همین اندیشه است که عبدالعزیزبن سعود که از سال 1902 تا 1953 حکومت را دست داشت زمانی به سنت جان (عبداله) فیلبی، رابط وزارت امور خارجه بریتانیا گفته بود : «مسیحیان را برتر از مسلمانان غیر وهابی می داند.»

اما این کل ماجرا نیست ، آنها کتاب های حدیثی اهل سنت همچون صحیحین و باقی کتب حدیث اهل سنت را قبول ندارند، چرا که اگر آنها صحیحین را قبول می داشتند ، از احادیثی که در آن وجود دارد ، پیروی می کردند و بخاطر تبرک به قبر پیامبر (ص) و شیخین مسلمانان را مشرک نمی دانستند.

در خود کتابهای معتبر اهل سنت می باشد که اصحاب، آب وضوی حضرت پیامبر (ص) را به قصد تبرک به صورت خود می مالیدند ، همچنین اصحاب کرام، بعد از آن حضرت هرگاه مشکلی پیدا می کردند ، می رفتند سر قبر حضرت پیامبر (ص) و از او درخواست شفاعت می کردند . در صورتی که این کار از نظر وهابیان شرک است و این بدان معنا است که وهابیان صحابه را به هم مشرک می دانند!!

علاوه بر این ، امامان اهل سنت ، همه به توسل به حضرت پیامبر(ص) عقیده داشته اند در صورتی که این کار از نظر وهابیان شرک است.

در اهل سنت اجتهاد، بعد از امامان چهارگانه ممنوع است، اما وهابیان اجتهاد را جائز می دانند و آن را ترویج می کنند.

کتابها و رساله هایی که معاصران محمدبن عبدالوهاب و علمای متأخر از عامه در رد عقاید یا به عنوان نصیحت او نوشته اند خیلی بیشتر از آن است که در اینجا ذکر شود از جمله در کتاب «التوسل بالنبی و بالصالحین» تألیف ابی حامد بن مرزوق نام چهل و دو کتاب در این باره ذکر گردیده است که می توان به مکتوبه های زیر اشاره نمود:

1.    تقریظ شیخ محمدبن سلیمان کردی شافعی استاد محمدبن عبدالوهاب به رساله سلیمان بن عبدالوهاب (برادر محمدبن عبدالوهاب)که در آن، او را ضال و مضل خوانده است.

2.    کتاب «تجرید سیف الجهاد لمدعی الاجتهاد» نوشته عبدالله بن عبداللطیف شافعی استاد دیگر محمدبن عبدالوهاب

3.    رساله عبدالوهاب بن احمد برکات شافعی احمدی مکی

4.    زینی دحلان مفتی مکه در رساله ای موسوم به «الدررالسنیه فی الرد علی الوهابیه» عقاید وهابیان را رد کرده است.

آنچه به نظر می آید وهابیان یک گروه افراطی و متعصب است که با برداشتهای خشک و جامدانه شان از دین اسلام و همچنین اصرار و تحمیل آن برداشت بر آیات قرآن با سایر مسلمین در مسائل خداشناسی، توسل ، زیارت، شفاعت، تبرک قبور اولیای الهی و ... فاصله گرفته اند و آنان نه تنها به ندای وحدت قرآنی و اتحاد اسلامی مسلمانان پشت پا زده اند ؛ بلکه با احیای روحیه خشونت و تعصب، پا به میدان گذاشته و با شمشیر تکفیر مخالفان اقدام به حذف دیگران از جامعه اسلامی و راندن آنان به جمع کفار نموده ا ند.

تکفیر وهابیت

نجاری از عبدالله بن عمر نقل می کند : «مأمور شده ام تا با مردم بجنگم تا بگویند:

«اشهد ان لا اله الا الله و انّ محمداً رسول الله» و نماز را بخوانند ، زکات بدهند، پس هرگاه این چنین کردند، از طرف من خون و مالشان محفوظ است.»

انس بن مالک نیز از رسول خدا (ص) نقل می کند: کسی که مانند ما نماز بخواند و به طرف قبله بایستد و از گوشت ذبح شده ما بخورد پس او مسلمان است و در پناه خدا و رسول (ص) عهد خدا را دوباره نشکنید.

از جمله خصوصیات وهابیان و در رأسشان رئیس آنان محمدبن عبدالوهاب ، غلو و افراط گری در تکفیر است. کسی که به کتب و رساله های شیخ مراجعه کند، پی می برد که او در تکفیر مسلمانان غلو داشته و دایره تکفیر را بسیار وسیع قرار داده است. این کتابها و رساله ها غالباً در کتاب «الدررالسنیه» از عبدالرحمان بن محمد بن قاسم حنبلی بخوبی آمده است.

محمدبن عبدالوهاب در نامه خود خطاب به شیخ سلیمان بن سحیم که یکی از علمای حنابله بوده می گوید: من به تو تذکر می دهم که به طور حتم تو و پدرت تصریح به شرک و نفاق کرده اید!!

تو و پدرت شبانه روز نهایت کوشش را در دشمنی دین دارید!!... همانا تو با عملی که داری معاند و گمراه می باشی و کفر را بر اسلام اختیار نموده ای!!... و این است کتاب شما که کفر شما را ثابت می کند!!..

شیخ عبدالعزیز بن باز یکی از فتیان اخیر عربستان که بسیار مورد توجه وهابیان بوده و مدتی است فوت نموده می گوید:

هرکس از مردم در هر جای کره زمین بگوید: ای رسول خدا، ای نبی خدا، ای محمد کمک کن، مرا دریاب ، یاری کن مرا ، شفا ده مرا، یاری ده امتت را، شفا ده مریضان مسلمانان را ، هدایت کن گم شده مسلمانان را و مانند آن، برای خدا شریک در عبادت قرار داده است.

در سال 1991 م عبدالله بن الرحمن الجبرین نیز که یکی از اعضای وقت شورای عالی علماء بود فتوای صادر کرد که بر مبنای آن شیعیان مرتد معرفی شده و ریختن خون آنان را مباح دانسته بود وی در ژانویه  1994 م در پاسخ به سؤالی در خصوص نماز شیعیان در مساجد سنی فتوایی صادر کرد و طی آن تصریح کرد که شیعیان دشمن هستند و به دلیل دروغی که به خدا بستند در جنگ با خدایند.

اهل سنت نیز به تکفیری بودن وهابیان اعتراف دارند ، شیخ احمد زینی دحلان که هم معاصر محمدبن عبدالوهاب بوده درباره او و پیروانش می گوید:

آنان مردم را از درود فرستادن بر پیامبر (ص) بر بالای منبر بعد از اذان منع می نمودند، حتی مردی صالح که کور و مؤذن بود ، بعد از اذان بر پیامبر (ص) درود فرستاده بود، او را نزد محمدبن عبدالوهاب آوردند و دستور داد تا او را به قتل برسانند ، پس او را به قتل رساندند.

همچنین جمیل صدقی حنفی در کتاب «التوسل یالنبی و بالصالحین» در صفحه 99 می گوید:

خداوند وهابیان را بکشد که در هر کاری شروع به تکفیر مسلمانان می کنند، گویا بزرگترین همتشان فقط تکفیر مسلمانان است.

وهابیان براساس همین اندیشه و تفکر است که دست به جنایات زیادی در طول تاریخ زده اند که به مواردی از آن اشاره می گردد:

1.    قتل و غارت وهابیان در منطقه نجد

2.    کشتار بی رحمانه شیعیان کربلا

کشتار وهابیان در کربلای معلی در سال 1216 هـ . ق به راستی صفحه تاریخ را سیاه کرده و قلب هر خواننده ای را به درد می آورد.

شیخ عثمان نجدی از مورخان وهابی می نویسد: برخی می نویسند: «وهابیان در یک شب بیست هزار نفر را به قتل رساندند.»

صحن مقدس امام حسین (ع) از لاشه کشتگان پر و خون از بدنهای سربریده شده ، روان بود.

3.    حمله به نجف اشرف

4.    تخریب آثار بزرگان در مکه:

وهابیون در سال 1218 هـ . ق پس از مسلط شدن بر مکه قبه تمام بزرگان دین را تخریب نمودند. در «معلی» قبّه زادگاه پیامبر اکرم(ص) را و همچنین قبّه زادگاه علی بن ابیطالب (ع) و حضرت خدیجه و حتی ابوبکر را ویران و با خاک یکسان کردند آنها هنگام تخریب طبل می زدند و به رقص و آوازخوانی می پرداختند . رفاعی یکی از علمای بزرگ اهل سنت کویت خطاب به علمای وهابی می نویسد: شما به تخریب خانه ام المؤمنین خدیجه کبری اولین حبیبه پیامبر(ص) رضایت دادید و هیچ عکس العملی نشان ندادید با این که آن مکان محل نزول وحی قرآن بود و در برابر این جنایات سکوت انتخاب کردید و رضایت دادید که آن مکان مقدس به توالت و دستشویی تبدیل شود پس چرا از خدا نمی ترسید؟ و از پیامبر کریم حیا نمی کنید؟

زادگاه رسول اکرم(ص) را ویران و به محل خرید و فروش حیوانات تبدیل شد که با تلاش افراد صالح و خیر ، از چنگال وهابی ها درآمد و به کتابخانه مبدل گردید.

این چه بی وفائی است که در حق رسول اکرم(ص) روا می دارید. در حالی که خداوند بوسیله آن حضرت، ما و شما و اجداد ما را از تاریکی های شرک به سوی نور اسلام هدایت فرمود؟!"

5.    آتش زدن کتابخانه های بزرگ«المکیه العربیه» که بیش از 60 هزار عنوان کتاب گرانقدر و کم نظیر و بیش از 40 هزار نسخه خطی منحصر بفرد داشت.

6.    قتل عام مردم اهل سنت طائف

جمیل صدقی زهاوی، از علمای اهل سنت عراق در حمله وهابیان به طائف می نویسد:

از زشت ترین کارهای وهابیان در سال 1217 هـ. ق قتل عام مردم طائف است که بر صغیر و کبیر رحم نکردند ، کودک شیرخوار را در آغوش مادر سر بریدند ، جمعی را که مشغول فرا گرفتن قرآن بودند کشتند و حتی گروهی را که در مسجد مشغول نماز بودند به قتل رساندندو کتابها را که در میان آنها تعدادی قرآن و نسخه هایی از صحیح نجاری و صحیح مسلم و دیگر کتابهای حدیثی و فقهی نیز بود، در کوچه و بازار افکنده و آنها را پایمال کردند.

7.    کشتار عمومی اهل سنت

دریادار سرتیپ ایوب صبری در کتاب تاریخ وهابیان می نویسد :«عبدالعزیزبن سعود که تحت تأثیر سخنان محمدبن عبدالوهاب قرار گرفته بود در نخستین سخنرانی خود در حضور شیوخ قبائل گفت: باید همه ی شهرها و آبادی ها را به تصرف خود در آوریم و احکام و عقاید خود را به آنان بیاموزیم... تا آنجا که می گوید: برای تحقق بخشیدن به این آرزو ناگزیر هستیم که عالمان اهل سنت را که مدعی پیروی از سنت نبویه و شریعت شریفه محمدیه هستند، از روی زمین برداریم. و به عبارت دیگر ، مشرکانی که خود را به عنوان علمای اهل سنت قلمداد می کنند از دم شمشیر بگذرانیم و به ویژه علمای سرشناس و موردتوجه را؛ زیرا تا اینها زنده اند هم کیشان ما روی خوش نخواهند دید.

در جای دیگر می نویسد: سعودبن عبدالعزیز در سال 1218 به هنگام تسلط بر مکه مکرمه، بسیاری از دانشمندان اهل سنت را بی دلیل به شهادت رساند و آنگاه منادیانی فرستاد که در کوچه و بازار بانگ زدند: هان ای مردم! به دین سعود داخل شوید و زیر سایه گسترده اش مأوا گزینید!

8.    کشتار حجاج بیت الحرام

عمال وهابی رژیم آل سعود در چهارم ذی الحجه 1407 هزاران نفر از حجاج بیت الحرام را به جرم سر دادن فریاد برائت از مشرکین در مکه به خاک و خون کشیدند و حتی آخوندهای درباری آنان فریاد می زدند و می گفتند:«اقتل المجوس اقتل المشرکین»

9.    جنایت های طالبان وهابی در افغانستان

در اواخر 1372 شمسی(؟؟ قمری) گروهی وهابی به نام طالبان در افغانستان وارد صحنه نبرد شدند که از سوی عربستان و آمریکا حمایت می شدند در شهریور 1375 شمسی (؟؟ قمری) کابل را تصرف کردند و به کشتار مسلمانان پرداختند.

در سنگچارک و بامیان ویروان و کاپیسا ، شکم بانوان حامله را پاره می کردند و جنین آن را بیرون کشیده و سر می بریدند.

10.                       جنایات در عراق و پاکستان

در طی سالیان اخیر هزاران نفر از مردم عراق و پاکستان بدست گروه های افراطی، تکفیری و فرقه ضاله وهابیت به شهادت رسیده اند . قابل ذکر است به یقین آمریکا و رژیم صهیونیستی با حمایت از گروهک های تروریستی همچون القاعده در این کشورها به دنبال فتنه انگیزی و تفرقه میان شیعه و سنی در ممالک اسلامی هستند.

11.                       جنایات در سوریه

در خصوص اینکه هم اکنون چند هزار نفر از عناصر جریانهای سلفی تکفیری در سوریه فعالیت می کند و خود را جهادگر نامیده اند ، اطلاعات دقیقی وجود ندارد ، اما دقیقاً این اطلاعات وجود دارد که این عناصر مبارزات خود را علیه نظام حکومتی به شکلی فراگیر دنبال می کنند تا به مهم ترین هدف خود یعنی تشکیل امارات اسلامی و برپایی دولت دینی در سوریه دست یابند . در حالی که غرب برای سوریه خوابهای دیگری دیده و کشورهای غربی به سرکردگی آمریکا درصدد تحقق منافع و اهداف خود در سوریه هستند که تعارضی آشکار با تشکیل امارات اسلامی و برپایی دولت دینی توسط سلفی های تکفیری در سوریه دارد.

فجایعی که امروز بدست نیروهای «جبهه النصره» شاخه وهابی القاعده در سوریه آفریده می شود هرگز میانه ای با مبارزه و تلاش برای آزادی و دموکراسی یعنی آنچه که برخی کشورهای غربی، ترکیه و سران مرتجع عرب جلوه می دهند، ندارد برخی از این گروهها بی شرمی را تا جایی رسانده اند که تصرف اموال مردم سوریه و همچنین تجاوز به نوامیس ایشان را حق خود دانسته و آن را بر روی در و دیوار مناطق تحت تسلط خود جار می زنند.

به گفته شاهدان عینی ، تروریستها که معجونی از گروههای مختلف القاعده در سراسر منطقه هستند.

پس از تصرف بخش هایی از شهر بزرگ حلب که به مدد سلاح های اهدایی برخی سران دیکتاتور عرب و ترکیه محقق شده روی در و دیوار برخی محلات اینگونه نوشته اند:« زنان شما بر ما حلال هستند. اموال شما بر ما حلال هستند به اذن خدا ( و اجازه فلانی مفتی وهابی)»

براساس یک گزارش ، یک گروه 20 نفره تروریستی افراطی وابسته به «جبهه النصره» به سرکردگی ابواحمد التمیمی در یک مراسم فحشا با حضور 30 زن از اعضای این گروه و گروه موسوم به ارتش آزاد دست داشتند ؛ همچنین برخی از اعضای گروه 30 نفره، زنان به اسارت گرفته شده سوری هستند.

البته اکنون آنان ثابت کرده اند که نه تنها زنان و اموال سوری ها که حتی جان مردم و سرمایه های ملی و تمدنی این کشور هم بر تروریست ها حلال حلال است.

بارها شورشیان سوری در خاطرات و مصاحبه ها به جنایاتی اعتراف کرده اند که نشان دهنده اوج بی قیدی شخصیتی آنان بوده و مؤید آن است که این افراد هیچ ارزشی برای جان مردم سوریه قائل نیستند و هدفی جز کشتار و نابودی ندارند.

به عنوان مثال گروهک توریستی جبهه النصره وابسته به القاعده بیش از 70 نفر از شهروندان سوری را به طور دسته جمعی اعدام کرد . افراد کشته شده با دست های بسته در حالی که از پشت سر هدف قرار گرفته بودند در رودخانه «قویق» در بستان القصر حلب کشف شدند.

تخریب آثار باستانی در سوریه توسط نیروهای تروریستی از دیگر جنایات آنها به شمار می رود.

به راستی کدام فرد آزادی طلب حاضر است برای دستیابی به اهداف خود به تخریب و غارت منازل مردم و سرقت و نابودی آثار ملی و باستانی کشورش بپردازد.