مقدمه:

آنچه محضر خوانندگان عزیز عرضه می شود برداشتی است از سخنرانی حضرت آیت الله عاملی در مورخه 87/1/27 که به همت "اردبیل مهد تشیع"مکتوب و نشر گردیده است،امید است سخنان معظم له روشنی بخش راه هدایت و حقیقت ما قرار گیرد.

امام علی (ع) تمام تبعیض ها و امتیازات را از میان برداشتند

در خطبه های پیش گفته شد که سرّ روی آوردن ایرانی ها به تشیع برخورد امام علی (ع) با تبعیض های صورت گرفته علیه آنها بود؛ رفتار ایشان در صدر اسلام که تبعیض فاحش نژادی جامعه اسلامی را در بر گرفته بود بسیار جالب بود و موالی و عجم ها بر اثر این رفتار به ولایت آن حضرت روی آوردند و هر کس که بیشتر تحت فشار بود ارادت بیشتری به ایشان پیدا کرد.

در جزیرة العرب فقط ایرانی ها حضور نداشتند بلکه غیر ایرانی ها هم بودند اما بیشترین فشار روی ایرانی ها بود.

حضرت علی (ع) در برابر تبعیض نژادی عربی در دو مرحله عکس العمل نشان دادند: یکی در زمان خلفا و دیگری در زمان رهبریت خودشان که دیگر تبعیض ها جا افتاده و مستحکم شده بودند.

وقتی حضرت علی (ع) به خلافت رسیدند، متوجه شدند که تبعیض نژادی در جامعه ریشه دوانده است و ابتدا باید عقیده برتری عرب و پستی موالی و برده ها را از ذهن جامعه خارج کرد؛ ایشان خطاب به زنی که از برابری خود با یک برده شکایت می کرد فرمودند: " أَيُّهَا النَّاس إِنَّ آدَم لَمْ يَلِدْ عَبْداً وَلا أَمَةً وَإِنَّ النَّاسَ كُلَّهُم أَحْرار " حضرت آدم(ع) کسی را غلام و کنیز به دنیا نیاورده و هیچ کس به طور مادر زادی برده یا کنیز نیست بلکه همه آزاد هستند.

ایشان با شرط پس گرفتن تمام اموالی که  دراثر تبعیض نژادی نصیب اعراب شده بود با آنها بیعت کردند؛ آنها فکر کردند ایشان شوخی می کنند ،اما آن حضرت به محض شروع کار خود فرمودند: إیهاالناس إعینونی علی إنفسكم و إیم الله لانصفن المظلوم من ظالمه و لاقودن الظالم بخزامته حتی إورده منهل الحق و ان كان كارها; ای مردم, مرا به خاطر خودتان یاری دهید. به خدا سوگند حق ستمدیده را از ستمگر از روی عدل و انصاف بستانم و دماغ ستمگر را بر زمین بمالم تا او را به سرچشمه حق برسانم هر چند ناخشنود باشد. آن حضرت با شروع این کار همه تقسیم بندی های تبعیضی را در جامعه از بین بردند تا جایی که دوستان آن حضرت نیز دیگر آن وضعیت را قبول نمی کردند؛ آن حضرت به خداوند متعال فرمود: خدایا خطر دوستانم را از من دفع کن خودم از عهده دشمنان برمی آیم.

حضرت علی (ع) اهل مصلحت اندیشی نبودند

رکن رکین سیاست برای سیاستمدار غیر معصوم مصلحت اندیشی است و مصالح ملی و شخصی برای وی از اهمیت بالایی برخوردار است؛ رئیس جمهور امریکا با بمب اتمی به ژاپن حمله کرد و 150 هزار نفر را در مدت کوتاهی از بین برد، هدف این اقدام خود را پایان دادن به جنگ اعلام کرد؛ این اقدام، نمونه بارزی از مصلحت اندیشی است.

اما حضرت علی (ع) فرمودند: " ان معي لبصيرتي  مالبست علي نفسي ولا لبس علي . " چشمان من باز است و خودم را فریب نداده ام و هیچ کس نیز نتوانسته مرا فریب دهد.

ایشان فرمودند: برای من مصلحت مهم نیست؛ مصلحت اندیش خود را فریب می دهد؛ به خدا سوگند نه خودم را فریب داده ام و نه به خاطر مصلحت، کسی را فریب می دهم؛ این جمله باید بر سر در سازمان ملل نوشته شود.

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار      /       کار ملک است آن که تدبیر و تامل بایدش

 در جنگ جهانی دوم چرچیل در تهران به استالین گفت: بهای حق آنقدر زیاد است که ما مجبوریم برای آن نگهبانی از جنس دروغ بسازیم؛ آنها سیاستمداری به نام جمال عبدالناصر تربیت کردند که در ظاهر به امریکا فحش می داد ولی در واقع جاسوس حرفه ای امریکا بود و یک مامور کار کشته سیا به نام مایلز کوبلن سخنرانی های آتشین اوعلیه امریکا را تنظیم کرده و در اختیار وی قرار می داد.

حضرت علی (ع) فرموده اند: " اگر همه مردم دور من جمع شوند به اندازه سر سوزنی به عزت من افزوده نمی شود و اگر همه از اطرافم پراکنده شوند، ذره ای وحشت به من عارض نمی شود و اگر همه مرا تنها بگذارند، ذره ای التماس نمی کنم؛ این سخن ایشان، ریشه مصلحت اندیشی را برای همیشه خشکاند."

شیعه یعنی کسی که هیچ وقت خود را فریب ندهد

 شیعه بودن به اسم نیست که در شناسنامه نوشته شود؛ شیعه یعنی کسی که هیچ وقت خود را فریب ندهد؛ چنین کسی باید جانشین پیامبراسلام شود.

آن حضرت همواره در مقابل تحقیر موالی عکس العمل نشان می دادند بنابراین موالی نیز پیرو ولایت آن حضرت شدند؛ روایت های زیادی در مورد دفاع ایشان از حقوق موالی وجود دارد.

وقتی خلیفه دوم کشته شد عبیدالله پسر خلیفه گفت: سر همه ایرانیانی را که در مدینه هستند، خواهم برید؛ وی دو نفر ایرانی را کشت؛ یکی هرمزگان و دیگری یک دختر به نام جفینه که دختر قاتل بود؛ اصحاب جمع شده و گفتند: این چه حرفی است، در دین حد و قصاص وجود دارد و فقط باید قصاص انجام گیرد.

مدینه متشنج شد؛ اهالی و در راس آنها حضرت علی (ع) خواستار گرفتن قصاص این دو نفر از عبیدالله شدند اما خلیفه اجتهاد کرد و گفت: از یک خانه دو نفر کشته نمی شود؛ خلیفه مرده، دیگر امکان کشتن پسرش وجود ندارد.

آن حضرت فرمودند: چنین چیزی در دین وجود ندارد؛ در صورت لزوم می توان از یک خانه صد نفر را نیز کشت اما خلیفه اجازه قصاص نداد. آن حضرت گفتند: هروقت که بتوانم حتما این قصاص را انجام خواهم داد؛ وقتی امام علی (ع) به خلافت رسیدند، عبیدالله از ترس ایشان، از کوفه به شام گریخت اما در جنگ صفین در دسترس امام علی (ع) و یا مالک قرار گرفت و ایشان قصاص خون آن دو ایرانی را از او گرفتند؛ این اقدامات امام (ع) باعث روی آوردن ایرانیان به ولایت ایشان شد.