کابوس بازگشت سَلفی‌ها به قفقاز
ارسال شده در تاریخ: 1395/05/04 تاریخ
در بحبوحه کودتای نافرجام ترکیه که البته اما و اگرهای زیادی با خود داشته و دارد، یکی از مهمترین خبرها توسط اردوغان در فرودگاه آتاتورک مطرح گردید. اردوغان در کنفرانس کوتاه خبری خود در فرودگاه آتاتورک اعلام کرد برخی از کسانی که در "پنسیلوانیا" ساکن هستند در پشت پرده‌ی کودتا قرار دارند؛ پرواضح و روشن بود که منظور اردوغان فتح الله گولن می باشد که ساکن پنسیلوانیای آمریکاست و جریان به اصطلاح دولت موازی هم از طرفداران وی می باشد.
در هر حال اردوغان کار خودش را کرد و تمام کسانی را که حتی آرزوی تغییر حاکمیت ترکیه را می کردند و در کودتا نقشی هم نداشتند را پاکسازی کرد تا به همگان ثابت کند که حقیقتا " کودتا یک نعمت الهی است."
در هر حال تغییر بزرگ در سیاست خارجی ترکیه نیازمند یک ریسک بزرگ بود که اردوغان آن را انجام داد و بعد از این به اصطلاح شبه کودتا اینک به راحتی می تواند کمی از غرب و سیاست های آمریکا دور شود و با نزدیکی بیشتر به روسیه ، باکو و احتمالا ایران از تنش زایی بیشتر در منطقه نیز دور شود.
در هر حال در این نوشتار کوتاه قصد بررسی کودتای ترکیه نیست و مجالی فراخ تر برای آن لازم است.
از جمله کشورهایی که شاید با دقت تمام تحولات ترکیه را در روزهای کودتا دنبال می کرد جمهوری آذربایجان بود؛ باکو به ترکیه به عنوان یک شریک استراتزیک می نگرد و معتقد است که ظهور و افول قدرت در ترکیه می تواند تاثیر مثبت یا منفی در باکو داشته باشد.
دولت آذربایجان طی سال های بعد از استقلال به دلایل متعدد اپوزیسیون زیادی تربیت کرده است که تا امروز هم نتوانسته اند بصورت واحد گام بردارند و حاکمیت را تهدید جدی کنند. انتظار کودتا نظامی در آذربایجان هم عبث می نماید چرا که ژنرال های ارتش آذربایجان به شدت مشغول عیش و نوش و احیانا زمینه سازی برای کسب قدرت البته در سطح همان ارتش هستند و نه بیشتر!
بعد از قضایای ترکیه یکی از روزنامه های پرمخاطب و مخالف دولت جمهوری آذربایجان مطلبی منتشر کرد که به راستی پنسیلوانیای آذربایجان کجاست؟
تحلیل این روزنامه این بود که امروز بسیاری در آذربایجان معتقدند که پنسیلوانیای آذربایجان در روسیه قرار دارد یعنی رهبران مخالفان اغلب در روسیه زندگی می کنند.
به عنوان مثال ایاز مطلب اف رئیس جمهور اول آذربایجان در روسیه اقامت دارد. در بین اپوزیسیون نیز اغلب به کسانی که در خارج از کشور زندگی می کنند و پناهنده شده اند، توجه می شود. مانند فرهاد علی اف وزیر برکنار شده اقتصاد، ماهر جواداف برادر روشن جواداف رهبر ارتش ملی آذربایجان و رسول قلی اف رئیس اسبق مجلس ملی آذربایجان که در آمریکا زندگی می کند.
باید توجه داشته باشیم اولا جمهوری آذربایجانِ با ثبات در همسایگی ایران مطلوب ماست و نه یک کشور با ویرانی و جنگ داخلی و کودتا. ولی به نظر می رسد بسیاری از صاحبنظران آذربایجانی هم یک موضوع مهم و چالش امنیتی را فراموش کرده اند یا لااقل سعی می کنند زیاد به آن توجه نکنند و آن هم بازگشت انبوه سلفی هایی است که با تفکر سلفی گری سال هاست در سوریه جنگیده اند و دیر یا زود به موطن اصلی خود باز خواهند گشت که هم جنگ ایدئولوزیک با خود به همراه خواهند آورد و هم منش خشم و سلفی گری.
به عنوان مثال یکی از فرماندهان داعشی از ماه ها پیش با انتشار ویدئوهایی در اینترنت، خود را "عبدالله قفقازلی" معرفی و جمهوری آذربایجان را تهدید می کند. او شماری از مقامات از جمله الله شکور پاشازاده، رییس اداره مسلمانان قفقاز را به مرگ تهدید کرده است. دولت جمهوری آذربایجان در خصوص انتشار پیام های تهدیدآمیز توسط "عبدالله قفقازلی" تاکید کرده که این پیام ها را جدی تلقی نمی کند و امنیت در کشور بطور کامل برقرار است.
دولت جمهوری آذربایجان باید بداند تنها منطقی که آنها را از گزند سلفی های مهاجر در امان نگه خواهد داشت، تقویت شیعه گری در کشورشان می باشد که البته آن هم با حبس و زندانی کردن روحانیون مبرّز شیعه بدست نخواهد آمد.
دولت های سلف آذربایجان پیش تر ها برای آنکه شیعیان را تحت فشار قرار دهند، میدان دینی کشورشان را در اختیار وهابیون و حتی نورچی ها قرار دادند تا از قدرت شیعیان بکاهند اما وقتی خوی نامناسب و رفتارهای اجتماعی زننده وهابیون را دیدند سعی کردند تا آنها را از صحنه آذربایجان خارج کنند که البته تا امروز موفق به این کار هم نشدند و هر روز تعداد وهابیون در باکو و شهرهای شمالی آذربایجان افزایش یافته است.
شاید همین سلفی های صادراتی آذربایجان هم از قماش همان واهابی های سال های پیش باشند که امروز بلای جان دولت و مردم جمهوری آذربایجان شده اند و همانند یک غده سرطانی و چرکین دیر یا زود همه را در گیر خواهند کرد.
با این اوصاف بنظر می رسد باید پنسیلوانیای آذربایجان را در داخل مرزهای کشور آذربایجان دنبال کرد.
