جمعی از مومنین در سووالی از مراجع تقلید پرسیده‌اند که «آیا به جهت ضعف می‌توان از روزه گرفتن خودداری کرد؟» که پاسخ حضرات آیات امام خمینی، سید ابوالقاسم خوئی، جواد تبریزی، محمد فاضل لنکرانی، سیدعلی حسینی سیستانی، حسین نوری همدانی به این سووال چنین است: انسان نمی‌تواند برای ضعف روزه را بخورد؛ ولی اگر ضعف به قدری است که معمولا نمی‌شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

آیت الله ناصر مکارم شیرازی نیز اعلام کرده‌اند: اگر ضعف به قدری است که تحمل آن بسیار مشکل است، می‌تواند روزه را بخورد و همچنین اگر خوف بیماری داشته باشد می‌تواند روزه را بخورد.

آیت الله حسین وحید خراسانی نیز در پاسخ به این سووال تصریح کرد‌ه‌اند: اگر ضعف به قدری است که برای روزه دار عرفا قابل تحمل نباشد، خوردن روزه اشکال ندارد.

همچنین جمعی دیگری از مقلدین در سووالی پرسیده‌اند: «آیا کارگران، کشاورزان و... به جهت گرمای زیاد می‌توانند روزه نگیرند؟» که پاسخ حضرت امام خمینی (ره) به این سوال چنین است: نمی‌توانند روزه بخورند و باید روزه بگیرند؛ ولی در بین روزه، اگر به حرج افتادند، افطار نمایند.

حضرت آیت الله خامنه‌ای نیز در پاسخ به این سووال تصریح کرده‌اند: اگر روزه را تا حدی ادامه دهد که تشنگی و گرسنگی برای او حرجی شود، افطار کند، فقط قضا دارد.

سوال دیگر مومنین از مراجع تقلید این است که «آیا افراد تازه بالغ به جهت ضعف شدید می‌توانند روزه نگیرند؟» که پاسخ امام خمینی (ره) این است که دختر تازه بالغی که توان روزه گرفتن ندارد و تا رمضان سال بعد نیز نمی‌تواند قضا کند، هر وقت توانست روزه بگیرد و برای تاخیر هر روز، تا رمضان سال بعد یک مد طعام به فقیر بدهد؛ مگرآنکه در تاخیر معذور باشد که چیزی بر او نیست.

آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی نیز در پاسخ به این سوال آورده‌اند: در صورتی که روزه موجب حرج یا بیماری گردد، گرفتن آنجایز نیست و قضا دارد.

پاسخ مرحوم آیت الله سیدمحمدرضا گلپایگانی نیز به این سوال این است: در صورتی که روزه برای دختر ۹ ساله حرجی است و مشقت دارد، افطار کند و در صورت تمکن از گرفتن روزه، به احتیاط لازم آن را قضا کند.

پاسخ مرحوم آیت الله محمدتقی بهجت نیز به این سوال چنین است: بر پسر و دختر تازه بالغ که قدرت بر روزه گرفتن ندارد، روزه واجب نیست و کفاره هم ندارد؛ ولی قضا دارد.

مرحوم آیت الله محمد فاضل لنکرانی در پاسخ به این سوال آورده است: اگر روزه گرفتن برای دختر تازه بالغ موجب ضعف غیرقابل تحمل و مشقت و حرج باشد، روزه نگیرد و بعدا در صورت قدرت، قضا کند.

حضرت آیت الله خامنه‌ای نیز در پاسخ به این سووال تصریح کرده‌اند: مجرد ضعف و عدم قدرت افراد تازه بالغ بر روزه گرفتن، موجب سقوط قضای روزه نمی‌شود؛ بلکه قضای روز‌ها ی ماه رمضان که از او فوت شده، بر وی واجب است و اگر روزه گرفتن برای ایشان ضرر داشته باشد یا تحمل آن برای آنان همراه با مشقت زیاد باشد، افطار جایز است.

همچنین آیت الله ناصر مکارم شیرازی در پاسخ به این سوال اعلام کرده‌اند: دختری که به سن بلوغ رسیده و به جهت ضعف جسمی توان روزه گرفتن ندارد و بعد از رمضان هم تا سال بعد نمی‌تواند روزه بگیرد، باید برای هر روز ۷۵۰ گرم گندم و مانند آن به فقیر بدهد و قضای این روزه‌ها بر او واجب نیست.