Peyğəmbəri-Əkrəm (s) İmam Əlinin (ə) vəsfində belə buyurmuşdur:

هُوَ سَيِّدُ الأَوصِياءِ، اللُّحوقُ بِهِ سَعادَةٌ، والمَوتُ في طاعَتِهِ شَهادَةٌ، وَاسمُهُ فِي التَّوراةِ مَقرونٌ إلَى اسمِي، وزَوجَتُهُ الصِّدّيقَةُ الكُبرى ابنَتي، وابناهُ سَيِّدا شَبابِ أهلِ الجَنَّةِ ابنايَ، وهُوَ وهُما والأَئِمَّةُ بَعدَهُم حُجَجُ اللّهِ عَلى خَلقِهِ بَعدَ النَّبِيّينَ، وهُم أبوابُ العِلمِ في اُمَّتي، مَن تَبِعَهُم نَجا مِنَ النّارِ، ومَنِ اقتَدى بِهِم هُدِيَ إلى صِراطٍ مُستَقيمٍ، لَم يَهَبِ اللّهُ عَزَّوجَلَّ مَحَبَّتَهُم لِعَبدٍ إلاّ أدخَلَهُ اللّهُ الجَنَّةَ.

“O, vəsilərin sərvəri, ona qoşulmaq səadət, itaətində ölmək şəhadətdir. Onun adı Tövratda mənim adımla birgədir, həyat yoldaşı Siddiqeyi-Kübra mənim qızım, Behişt gənclərinin sərvəri olan iki oğlu isə mənim oğullarımdır. O, iki oğlu və sonrakı imamlar peyğəmbərlərdən sonra Allahın məxluqatı üzərində “hüccət”ləri, ümmətim içərisində elm qapılarıdır. Onlara tabe olan Cəhənnəm odundan xilas olar, onlara iqtida edən doğru yol tutar. Allah-Taala onların məhəbbəti verilən bəndəni Behiştə daxil edər!” (“Əmali”, Şeyx Səduq, səh.28, hədis 5.)